Ο άνεμος σέρνει την χολέρα του νωχελικά
ως τα κακοχτισμένα βρώμικα σπίτια που έξω τους
γέροντες με ελάχιστο κουράγιο κι άρρωστα παιδάκια
γυρίζουν ζαλισμένα μες τον ανελέητο ήλιο
που δεν θα προσθέσει ψυχή σε κανέναν.
αποσυναρμολογούνται οι ζωές με μια τύχη
κακή που δεν αξίζει σε κανέναν.
ούτε ένα τραγούδι να πει η ζωή.
το πρόσωπο είναι κανένα, η σκέψη
είναι καμία. εκατομμύρια χαμένες ζωές που δεν αντάμωσαν
κανέναν θεό
πραγματικό σε μια άδικη ζήση.
η φωνή μου πια που μεταγλωττίζει την θλίψη και ρευστοποιεί τα αισθήματα
είναι ένα νόμισμα περασμένης αξίας
σε μια χώρα που δεν υπάρχει ούτε υπήρξε
στον πλανήτη αυτόν που περιστρέφεται περί τον άξονα
κακοδαιμονισμένης νομοτέλειας..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
αχ, Στρατή...
δεν ξέρω πως κολλάνε τα κομμάτια μιας αποσυναρμολογημένης Ζωής....
ΜΕ κρίκο την Ευαισθησία?...
το Ποίημα?...
το Χέρι που τείνει η Καρδιά?..
Τεινουν ολες οι Καρδιες το Χερι της Συνένωσης με το Σύνολο?...
Ποιοι σπάνε τους κρίκους της Αλυσίδας της Ζωής?.....
αχ, Στρατή....
Imagine .......
http://www.youtube.com/watch?v=xTZK9SuYWFI
Κάκια
η ζωή πολλές φορές είναι πικρή και βαριά.
Ϊσως είμαστε από τους τυχερούς του πλανήτη που έχουμε τα προς το ζειν και την ευκαιρία να ασχοληθούμε με πράγματα πιο ευγενικά.
Οι καρδιές συναντώνται μες την ημέρα της ποίησης..
Αλλά κι εκεί πρέπει να είσαι τυχερός για να μετέχεις σ' ένα τέτοιο θείο δώρο..
Είμαστε λες εμείς τυχεροί;
Ωραίο τραγούδι!
Μαγικό!
Να που η ποίηση δεσπόζει και κινεί την μουσική..
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου