Πόσο καλοκουρδισμένο αυτό το βιολί των έσω επιφωνημάτων
που ακούγεται σχεδόν ως το απόμακρο άπειρο!
Και ο πρωινός κότσυφας που λαλεί και γίνεται πιο υποφερτό το να πάνω στον πλανήτη γυρίζεις..
Διδάσκομαι την γλώσσα των δέντρων που φυλλορροώντας μου λένε τόσες αλήθειες..
Και είμαι ένας που είναι όλοι εντός του..
Σαν από μοίρα γίνεται:
ακουμπώ την παλάμη στην κουπαστή των ονείρων
και ο κόσμος γράφεται μέσα μου
να ελπίζει και ρόδινος..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Στρατή. Έχω μερικές μέρες να μπω στην σφαίρα. Είπα να έλθω να σου πω μια καλημέρα. Αρκετά σιωπηλοί γίναμε τελευταία. Δεν διάβασα τίποτα εδώ και μέρες αλλά δεν έχει σημασία. Τα γραπτά είναι εδώ!
Αυτό το ακούμπημα στη κουπαστή των ονείρων
είναι που γλυτώνει τη ψυχή από την πτώση στο κενό
και της δίνει αυτό τον απειροστό χρόνο που χρειάζεται για να ξαναυφάνει τις ραγισμένες φτερούγες της
και να πετάξει μ’ αυτές
στο ρόδινο, στο γαλάζιο, στο λευκό, στο χρυσαφί…
Καλό μήνα Στρατή!
Καλημέρα φίλε Χριστόφορε!
Ε και μένα μου ‘λειψες για να λέμε την αλήθεια.
Την άποψη μου για τον χώρο την ξέρεις.
Τους ανθρώπους που ξεχωρίζω θέλω κοντά μου να τους κρατώ!
Θα τα πούμε σύντομα ελπίζω.
Αν και την άλλη βδομάδα θα ταξιδέψω για Τσεχία.
Ούφ! Το σκέφτομαι και αρρωσταίνω..
Καλημέρες!
Καλό μήνα Μελίνα!
Ελπίζω σύντομα να έχουμε ανατροπές που θα αλλάξουν τις φουρτούνες μας.
Βρε να μην αγριεύει κανείς! Κανείς όμως..
Καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου