...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

7 Νοεμβρίου 2011

ΕΣΥ.





Πραγματικά απομακρυνθήκαμε από το αληθινό ευτυχισμένο μυστικό της μέρας.

Οι κοινωνίες μας πράττουν φωτιές, φυλακίζουν
με άνθρωπο τον άνθρωπο.

Όπως μεγαλώνουμε, ποιός είναι αυτός ο άγνωστος μέσα μας;

Συμφωνία των ασύμφωνων παντού.

Καλύτερα ακούγομαι μες τις παραμονές της νύχτας..

Κι εσύ με το γαλάζιο φόρεμα να έρχεσαι, εκεί
που το σκουντά ο λίγος άνεμος, το φως
το διαπερνά κι η σιλουέτα
γράφεται του κορμιού σου σαν η ακριβή
μέσα μου οπτασία!

Κατά βάθος όλα χάνονται μέσα μας,    γύρω.

Με τα φωναχτά τους βασίλεια των λέξεων που ποτέ μας δεν είπαμε, την στροφή
καθενός προς το μέσα του, την αγρύπνια
που δεν αποδίδει όσο θα θέλαμε, την προσευχή
σαν τόκος της πίστης που δεν αποταμιεύτηκε.

Αποσιωπούνται οι θρησκείες του αθώου πουλιού που λεύτερο πετάει πέρα
Και του λουλουδιού που μαθαίνει χρώματα στον λυρικό ουρανό.

Αν δεις, στο κάτω απ’ την ανάγκη μας πραγμένο
είναι μια ανθρωποθυσία από εμάς τους ίδιους πάντοτε ευλογημένη..  

                                                                             2008




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου