Αρκετά έστειλα τα χρόνια μου να πάνε χαλάλι

Είναι Τετάρτη και κανένας δεν υπερασπίζεται τον έρωτα

τρέχουνε στις δουλειές τους, δεν

έχουνε χρόνο για να λαβωθούν· κάτι κυρίες

κρατούν τσάντες δερμάτινες

τσάντες που να χωρούν ένα κραγιόν την σκοτωμένη ώρα τους

και μία κάρτα επικοινωνίας.

Μεσοβδόμαδα. Ο ήλιος τσούζει

Το μεσημέρι είναι μια βουκολική σαγήνη

Φέρω την σκέψη μου κοντά σου

Και κάποτε θα σου χρωστώ ένα φιλί που θα σου κόψει την ανάσα

Αρκετά έστειλα τα χρόνια μου να πάνε χαλάλι

Άφησα την ζωή μου να φοράει νυχτικά

Τώρα να ζω μ' εγκαύματα βαθμού μεγάλου θέλω

Μιλώ- είναι αυτά που λέω κάποτε μη ορατά

Αλλά αν πλησιάσεις σαν μια αθόρυβη γάτα

Που προσέχει να μην την ακούσει κανείς   

Θα δεις να μπουσουλάν οι σκέψεις μου

σαν τρωκτικά καλοδασκαλεμένα

Που πάνε επί έναν του νοήματος κρυφό σκοπό..