Σβήσου από μέσα μου γιατί δεν θα μπορέσω να σε φτάσω πουθενά
που να είναι επίγεια.
Φύγε - τα μάτια μου θα σαρώσουν την ερωτική παραλία σου.
Τα μάτια μου που είναι δύο κύματα άνευ προηγουμένου.
Τρέχω στην άμμο που καίει.
Οι πατούσες μου είναι πυρωμένες μαινάδες.
Θέλω του κορμιού σου την απόκοσμη κρυφή σημασία.
Τι σημασία έχουν οι λέξεις όταν είναι κενό και πονάνε;
Παίρνω τα ερωτηματικά μου και πάω.
Είμαι ο μαθητής σου είμαι ο δικός σου διδάσκαλος.
Σ' ακούω με την πιο δυνατή μου προσήλωση
Γιατί όπως μιλάς μεταδίδεις τον ήλιο..
Και ερωτεύομαι το σύμπαν των σιωπών
Που σε αγκαλιάζουν κοντεύοντας να σε φτάσουν στ' αστέρια!
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Γήινα τ'αστερια που τα ατενίζει Ανθρώπινο Μάτι...
Γήινος ο Θεός που χώρεσε στις Εικόνες της όποιας Εκκλησίας...
μα...
η Γυναίκα, Στρατή,
ακόμη δε βολεύτηκε σε καμία του Ποιήματος Άβυσσο...
γι'αυτο ακόμη μυριάδες στίχοι
προσκυνούν το Βήμα της Καμπυλογραμμής των Ταξιδιών της.....
Σε φιλώ...
Τα μάτια που κοιτούν τ αστέρια είναι γιατί θέλουν πάντα ψηλά να εναποθέτουν τις ελπίδες τους ..
Όλα χωρούν σ' ενα ποίημα και γλυκαίνει ο στίχος ...
Καλό βράδυ ποιητή !!
Κάκια
η Γυναίκα πάντα θα είναι μια χίμαιρα που δεν αγγίζει και δεν προσεγγίζει σωστά ποτέ κανείς..
Τυχερός αυτός που χαΐδεύει ωραία!
Παίζει με την πιθανότητα να του παραδοθεί..
Τα φιλιά μου!
Δέσποινα
στο ποίημα χωρούν οι λέξεις και οι αθωότητες..
τόσο που να δρέπει δάφνες εκείνος που προσηλώνεται στο σώμα του μύθου της και αφήνεται να το λατρέψει..
Την γλυκιά καλημέρα μου!
Δημοσίευση σχολίου