ΥΠΝΟΣ

1.

Η ζωή μια καλοβαμένη κοκότα

λιμάρει τα νύχια της

θα ξεσκίσει την σάρκα του εραστή της χρόνου

μέσα σε ένα ερωτικό παιχνίδι λαγνείας.

Θα δούμε την παράσταση

έχουμε ήδη ένα εισιτήριο στην τσέπη

το φρικαλέο έγκλημα

θα έχει συντελεστεί μπροστά στα μάτια μας

κ’ ενώ

στο κάθισμα θα μένουμε απαθείς τρώγοντας πασατέμπο.

Θα πάρουν ήσυχα το πτώμα 

ποιό πτώμα …  ο χρόνος δεν πεθαίνει....

Έχοντας έτσι τελειώσει

η πρώτη ηλικία μας!

2.                                                                                  

Το ρολόι μου λέει το όνομα του χρόνου.

Βεβαιώνει το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.

Μέσα στους λεπτοδείχτες ένας χορευτής

μπερδεύει τα πόδια του και πέφτει

τσακίζοντας το ντελικάτο κορμί του.

Έχοντας έτσι τελειώσει

η πρώτη ηλικία μας!

                                                                         Αυλίδα 10/8/82

                                                ΥΠΝΟΣ

                                                  

Ακούω αυτό το βράδυ από μακριά:   κυμαινόμενη νύχτα

φεγγάρι μ’ έναν σάλαγο από τα όνειρα της τριξαλίδας.

μία σοφία ύπνου μέσα στα μεσάνυχτα·    

η σίγουρη κληματαριά,                              

κάτω της

                ένα κλειστό κρεβάτι:  

βάρκα του ονειροπαρμού μου:

Βλέπω μία την ψυχή μου..

περπατεί μες τα άδεια δωμάτια

του αιώνα-

βρίζοντας τόσο μυαλό μπαγιάτικο

μες τα κρανία των ανθρώπων.

Γύρευα την δικαιοσύνη-πόλεμος

γύρευα την αγάπη- η κακία!

Ο εαυτός μου ένας  θε μου!

πως να τα βγάλει πέρα με ένα μηδέν

που τείνει στ’ άπειρο;

Δέχεται τόσους αριθμούς να ζευγαρώσει που στο τέλος

βγαίνει μπαστάρδικο αποτέλεσμα από μνήμες που απώλεσαν

την πιο δική μου ευτυχία.

 Όταν οι ώρες μου θελήσανε αρίθμηση…

                                                                          Αυλίδα 10/8/82