Δεν ακούγομαι- η φωνή μου σκοντάφτει στο σκοτεινό φως
Θέλω να με δεχτείς σαν σταγόνα βροχής
Και είναι ακόμα δίκαια ενορχηστρωμένος ο χειμώνας.
Αυτό το έρεισμά μου μες τους ουρανούς
Με κάνει να ‘χω ένα μεγάλο πορτοφόλι
Όπου θησαύρισα τον έρωτα όλων των νεφών.
Έλα από τα μυστικά που κατέχεις- έλα
Και ζήσε το πάθος μου, ανατινάξου
Προτού οι συγκυρίες των γέρικων αστεριών
Προλάβουν να σβήσουν για χάρη σου.
Είμαι ερωτικός όσο ένα λουλούδι προστάζει
Είμαι υποταγμένος στο γινάτι σου
Θέλησε να βασανίσεις τα λόγια μου αφήνοντας τον οξύμωρο Βοριά σου
Να διαβεί της καρδιάς μου τις διάπλατες πύλες..
2 σχόλια:
Και μόνο διαβάζοντας
την ερωτική σου ποίηση
και να μην είναι κάποιος
γίνεται
ευάλωτος στον έρωτα...
Μελίνα
άρα η ποίηση μου είναι ελιξίριο που λαμβάνεται
πριν και μετά τον έρωτα
με άφθονο οξυγόνο και κατάποση ζωηρής φαντασίας
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου