Τι γιορτή και αυτή

Ε΄.

Μέσα στον ζαβλακό ήλιο της μέρας

Χιλιάδες έντομα δοκησίσοφα ασταθούν…

Μυρίζω πάλι ιδρωμένο μελάνι

Τι γιορτή και αυτή όλα

Για να σβήσουν εδώ και ν' απομείνει

Ένα τυραννικό αεράκι του μυαλού..

Ένας άνθρωπος γελαστός ανάβει ένα κεράκι λουλουδένιο

Στην χάρη μίας Παναγιάς κελαηδισμών!

Όλα είναι σπουδαία χάρη του ήλιου

Η σκέψη μου απογειώνεται

Μες το πράο γαλάζιο!