Την στιγμή που ήθελα τις αλήθειες και ο ήλιος μέσα μου άλλα ζωγράφιζε,
την στιγμή που αφαιρούσα από μένα προσθέτοντας στον ρυθμό του κόσμου
εσύ ήσουν έναν σύνορο παραβιασμένο, μια πατρίδα χωρίς αγαπημένους, μια φθορά της καρδιάς.
Αλλά ακόμα σε πίστευα, δεν είχα την τόλμη
να φύγω, να μην είμαι εκεί
που φυτρώνουν τα πικραμένα κλαδιά σου.
Και γινόμουν ο θλιμμένος που θέλει να κρυφτεί από όλους
που θέλει να πιστέψει το αδύνατον, που ζητά να του αποδοθεί το δίκαιο της φωτιάς.
Κρατούσα την αναπνοή μου θυμώνοντας στους τυράννους
κρατούσα το όνειρο όπως ποτέ μην μου φύγει
και ήλπιζα ξανά όπως σε είχα πλάσει μέσα μου
να σε δω.
Τώρα μες απ' τον στίχο που κρατώ μου έρχονται τα δάκρυα
και μέσα μου τα πνίγει όλα μια οργή
γιατί ήθελα κι εγώ να έχω μια ζεστή πατρίδα.
2010
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Κι εγώ ήθελα μια ζεστή πατρίδα
Γη που να μην υποχωρεί κάτω από τα βήματά μου
Γι αυτό απέχτησα καρδιά που πάντα της μεταναστεύει στα σύννεφα
Και χτίζει εκεί τις ρευστές της πατρίδες
Η πίστη μας δυνατό μας ατού για τούτη την ανηφόρα ..
Δεν χάνεται καμία πατρίδα ποτέ αν δεν την αφήσεις !!
Στις επάλξεις λοιπόν όλοι μας με την ελπίδα πως θα έρθουν καλύτερες μέρες !!
Καλό απόγευμα Στρατή !!
Μελίνα
πολύ μας πονάει αυτή η πατρίδα πια..
εσύ όμως βρήκες ωραία μεταναστευση!
Δέσποινα
μακάρι να είναι έτσι!
Δύσκολα χρόνια προβλέπω..
δεν το περιμέναμε.. δεν είμασταν έτοιμοι..
καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου