ΕΖΗΣΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ.

Εξουσιάζομαι από την σημασία που απέδωσαν τα μάτια μου στον γύρω κόσμο!

Οι άνεμοι που αξίζουν την προσοχή μου έχουν αυτομολήσει σ’ έναν άλλο ουρανό.

Αιθρία βαφτισμένη στο πέλαγο και στην ώχρα της όμορφης γης!

Επάνω στα κλωνιά των δέντρων μικρά εγωιστικά πουλιά κελαηδούν για έναν κόσμο γαλάζιο.

Η συνείδησή μου σαν τεντωμένο τόξο στοχεύει  σ’ έναν άλλο ουρανό.

Τελικά είμαι φρουρός της αγάπης ή απλά ο υποταγμένος της;

Αν διακρίνω καλά στο μέλλον του κάθε παιδιού γράφεται ένας κόσμος πιο άγριος.

Εμείς είμαστε οι φταίχτες της κάθε πικρής των πραγμάτων κατάληξης.      

Έζησα μέσα σε ποιήματα και τώρα να: κουράζομαι να λέω για εκείνα που πονάνε.

Πάντως έχω λατρέψει το δέντρο και τον άνεμο και το πουλί-

κι έναν θεό ολόγυρα κρυμμένο μέσα σ’ όλα και μες την καρδιά μου.

Τώρα σπαθίζω στο αόρατο και εύχονται οι αγγέλοι μου να αστοχήσω

Να καταφύγω πάλι σε  αυτό το νόημα που απ’ τα πράγματα είναι το πιο εύκολο

Όπως βυθίζεται ολοένα    βυθίζεται ο άνθρωπος και μέσα του

λιγοστεύει το αθώο παιδί!

                                                                         27.5.2008