Ο ήλιος γρατζουνάει την ταράτσα μου
Γράφω χωρίς να ξέρω ότι με ποτίζει η μουσική
Μεθώ από σένα
Συγκυρία η λέξη με την σιωπή
Δεν έχω τίποτα που να μπορώ να περηφανευτώ πως θα μου πάρεις
Μερικά πράγματα που κατάφερα είναι αντίρρηση στον χρόνο
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις, για ένα τίποτα μιλώ
Που το εισπράττεις μόνο όταν πια γεράσουν οι αισθήσεις
Και μπει για πάντα στην ψυχή σου ένα χάος.
Η ποίηση στις μέρες μας ίσως δεν είναι πια τόσο αβρή
Αλλά σ' ένα κυνήγι επιδίδεται και λες πάει κατόπιν στην αλήθεια
Να την δεχτείς πολύχρωμη όπως σου φανερώνεται
Μην της αντισταθείς, έχεις ανάγκη τον ρυθμό της, προσευχήσου
Στην ταπεινή εικόνα που δημιουργεί μπροστά στα μάτια σου..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Γονατίζεις και ματώνεις τα γόνατα..
Λυτά χωρίς στολίδια
Λαθαίνεις πάντα μέχρι να μάθεις το χτύπο της
Μπλέκεις το παράπονο με την ομορφιά
Αρκείσαι χωρίς να ζητάς
και προσεύχεσαι πάντα να είσαι απ' τους τυχερούς που θ' αγγίξεις έστω και λίγο την άκρη της
Δύσκολη μεταλαβιά το φως της !!
Καλό βράδυ ποιητή !!
Ούτε οι μέρες μας είναι πια τόσο αβρές
Ούτε καν η ίδια η ζωή μας
Που κι αυτή σ’ ένα κυνήγι επιδίδεται
Και μακάρι τουλάχιστον να πήγαινε «κατόπιν στην αλήθεια»…
Κατόπιν στο ψέμα επιμένει να τρέχει
Λαχανιάζοντας
Και ίσως αυτή να είναι η τραγικότερη διαφορά της απ’ τη ποίηση
Δέσποινα
Η ποίηση αγγίζει το ακέραιο των σχέσεων και των πραγμάτων..
Και όταν την φέρνεις στον ναό της ελπίδας ο κόσμος λάμπει μέσα σου καλύτερος!
Μελίνα
Θα μείνουμε όμως οι υπερασπιστές ενός κόσμου αθώου..
Πάντα. Θα εκκινούμε από εκεί που η αθωότητα έχει τις πηγές της..
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου