Έτσι που μην κάνεις κιχ κι η μέρα επαναστατεί να ελευθερωθούνε τα πουλιά της.
Γαλάζιες ρίμες στεφανώνουνε περίοπτα το χάος.
Το χέρι μου αυθαιρετεί μες τον ορίζοντα
Και γράφει αλησμόνητες παλιές μουσικές.
Πόθοι που δεν σίγασαν φέρνουνε τα κορίτσια πιο κοντά
Στην πραγματικότητα.
Τα ωραία βυζάκια τους εξέχουν ως το μέλλον.
Πώς να μην ερωτευτώ την σιωπή που κατοικούνε;
Και μένω σε μια μονοκατοικία που μπάζει
Βοριά και ανέκκλητο Ζέφυρο.
Βοριά και ανέκκλητο Ζέφυρο.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Σκαρφαλώνουν στο Στίχο οι Μούσες...
Γυναίκες
Κορίτσια
Στοιχεία Θηλυκοοίησης σε έναν Κόσμο που φτιάχτηκε Αρσενικός!...
πως να μην υποκλιθεί το Μέλλον
σ'αυτή τη θυσία
της λείας ομορφιάς
μπρος στα χαλίκια του Πόθου?...
Φιλί....
Κάκια
πάντα θα λέω
πιστεύω στην καλή θηλυκή πλευρά..
γιατί υπάρχει και η άλλη
που είναι... άστα..
καλημέρες!
Δημοσίευση σχολίου