Για να χωρέσεις ανάμεσα στα δάχτυλά μου, η φωνή μου
σε πλάθει λαγαρή και περήφανη σαν ένας μίσχος
λουλουδιού που τον παραπλανά η άνοιξη.
Τόσο μέσα στα όνειρά μου εύθραυστη είσαι-
μαργαρίτα που κρύβει στο φυλλορρόημα της τις απαντήσεις του έρωτα.
Ένα τεταρτάκι δρόμο μες
την αμφιβολία αν όλα είναι δυνατά και υπάρχουν
εμείς τα προκαλούμε και στεναχωριόμαστε
αν σφάλλουμε κι ας είναι και ετούτο πιθανότητα και νόμος,
Η ζέση μας αποκρυπτογραφεί τα πάντα και εκείνα
παραμυθοποιούνται
όπως η φίλη μου το λέει…. γίνονται
θαλερή φωτιά
απ’ όπου ο έρωτας ορμά κι ο έρωτας ολοκληρωτικά μας σκλαβώνει..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου