Φορές η ζωή περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της χωρίς θέμα
μελετηρή και αδιάβαστη
ολοένα όπως καθένας την ξέρει
καταγεγραμμένη ως και στο πιο μικρό σπουργίτι που πρωί πρωί τιτίβισε
ν' ανοίξει τα παράθυρά της να καλημερίσει τον πλανήτη η μέρα..
Φύλλα των δέντρων πράσινα στιλπνά
γλιστρούνε μέσα στου φωτός την φλυαρία
το παρθενικό αεράκι σαλπίζει πάνω από τα κάστρα των χελιδονιών
που την χαρά νόστιμον ήμαρ συλλαβίζουν.
Και οι σκέψεις μου που νάτες τώρα εξαχνώνονται
μες το βαθύ γαλάζιο
λιγόζωες γι αυτό με πάθος τόσο
υποταγμένες πάντα σε μια μοίρα της φθοράς
ανατινάζονται για να βρεθούνε κάπου που δεν θέλησα;
μες την βαθιά ανεξαργύρωτη απουσία..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
(Έρημες οι σκέψεις έρημες
αργοσαλεύοντας πεθαίνουμε εδώ
άγγελοι δυο μαύροι άγγελοι
κιθάρες γρατζουνάν
κρατώντας τον ρυθμό)
Δε χρειάζεται πάντα οφθαλμοφανής να είναι ο Λόγος,
αρκεί που το Κινητήριο Αίτιο
πυροδοτεί δράση Ζωής
ακόμη και μέσα στο Ποίημα...
{Μάγε γειά... έρχομαι και στο σπιτικό σου τωρα!...}
Στρατή, φιλάκι.....
Μάγε
η ανάρτηση σου για την Χαριτίνη ήταν υπέροχη!
Δεν έχω λόγια!
Κέρδισες την εκτίμησή μου..
Να είσαι καλά!
Κάκια
εμείς ζητάμε λόγους μη οφθαλμοφανείς
πάντα
γι αυτό και αγγιστρωνόμαστε στην αόρατη πλευρά των πραγμάτων
εκεί υπάρχει αυτό που σε δυναστεύει και σε "κολλά"
πώς να ξεφύγεις από τις τακτικές ενός δικού σου ακήρυκτου πολέμου;
στην τελική άθροιση μας μένουν οι λέξεις
τιμαλφή και βασανιστήριο
που δεν μπορούμε να τους ξεφύγουμε
Φιλιά!
Σβήνει ωραία ο Νοέμβριος...
Δημοσίευση σχολίου