Α.
Πίσω απ’ τα δάση της οξιάς είναι οι πόλεις με τις διπλόριχτες στέγες.
Θλιμμένες σαν να τις μάλωσε η χαμηλή συννεφιά.
Θλιμμένες σαν να τις μάλωσε η χαμηλή συννεφιά.
Ραγίζονται οι δρόμοι τους. Η υγρασία τις ακουμπά.
Και στα χωράφια λίγο παραέξω είναι μια ρίζα φτωχή
μιας ελπίδας που με κόπο φυτρώνει.
μιας ελπίδας που με κόπο φυτρώνει.
Στον εθνικό δρόμο μακροσκελείς νταλίκες όπως οι στίχοιι
Ζαλίζονται να ταξιδεύουν μες το μουχλιασμένο πρωί.
Θάμνοι χαμέρπουν όσο το μάτι σου πάει.
Αν υπήρχε μουσική θα ήταν θλιμμένη.
Άφησα την καρδιά μου πίσω- η καρδιά μου είναι θλιμμένη.
Λέαινα που έχει μία τόλμη φλογερή..
Σκόπια.. 10.11.2011
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ενα οδοιπορικό χαρίζει πάντα εμπειρίες μα κάνει και πιο νοσταλγικές τις επιστροφές ..
Καλώς μας ήρθες ποιητή !!
Γλυκιά καληνύχτα
Δέσποινα
ένα οδοιπορικό γεννά τόσες εικόνες στο μυαλό όσο και σε ξελογιάζει θέλοντας να σε φτάσει στην χώρα της Έκπληξης!
Καληνύχτα!
Δημοσίευση σχολίου