ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ ΑΛΛΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.

Σ’ αυτήν την πρωινή γυμναστική το σώμα ξέρει την επιμονή να το παιδεύουμε

Γι αυτό υποτάσσεται στα παραγγέλματα  μα εκείνο άλλα θέλει.

Στο βάθος κρύβει αδιαφορία για όλα αυτά.

Ξέρει την φθορά που αρχίζει

ενώ σφυρίζουν γύρω του πουλιά που βρήκαν επιτέλους το δικό τους νόημα.

Εισχωρεί μέσα μας δυνητικός ο αιώνας.

Έτσι όπως καταγράφεται και στις εφημερίδες.

Εσύ νοσταλγός άλλων εποχών

αμφισβητείς και που υπάρχεις         

σήμερα

ακόμα

εδώ.

Όσο σκέπτομαι ότι μόνο είπα, τίποτα δεν έκανα, θέλω να βάλω τις φωνές.

Αξιώνω να μου φανερωθεί ο θεός.

Είμαι ένας άνθρωπος με πολλές απαιτήσεις.

Τινάζω την σκόνη μου· με αχρήστεψε ο καιρός·

με έκανε υποχείριό του· δεν μου έμεινε φωνή

ούτε για να μιλήσω όπως μες τα μεσημέρια εκείνα

ένας κοκκινολαίμης αποσαφηνίζει σ’ όλους μας σημαντικός

που είναι ο ύμνος!

Όσο περνούν τα χρόνια και γερνάω γράφομαι πιο δύσκολα…

Τρομάζω που με περιμένει ο θάνατος..      Μα είμαι

ερωτευμένος πάντα.      Αγαπώ

τις γυναίκες, το βλέμμα τους,

το κορμί τους με την λάγνα υπόσχεση

που μυρίζει αίθριο έρωτα και νότα,

μ’ ένα βαθύ αβυσσαλέο περιεχόμενο.

Όσο σκληραίνουν οι ουρανοί των πόλεων τόσο

το μελάνι μου γίνεται αίμα.

Γράφω μ’ αυτό…

Λυρικές παράτονες λέξεις που δεν καταλαβαίνει πια κανένας!

                                                                            27.5.2008