ΙΣΤΟΡΙΑ

                         

Όποιος φωνάζει έχει δίκιο                 ή μήπως

όποιος κρατά στα χέρια το αιθέριο σώμα του έρωτα;

Αιθεροβατεί.

Αυτός,

Βιάζεται. Βιάζει τον καιρό-

όχι της πραγματικότητας. Η φωνή του –όλη γαλάζια-

ρέει μέσα στο βλέφαρο της μέρας.

Παίζει τα πεντόβολα των εκπλήξεων.

Οι άλλοι γύρω του φωνάζουν, βρίζουν.- Το δίκιο;

Αυτός μονομερής: επιμένει στην θέση των αισθήσεων:

αισθήματα απαλά κινούν τα χέρια του

μελωδικά

σα να παίζει άρπα.

Θαρρείς συνεννοείται με το άνθος του λόγου

κι αυτός έτσι μιλάει :               μοσχοβολώντας.

                                

Η διάλεκτος των ονείρων του –όνειρα κάνει-

είναι η όμοια μιας κατοικημένης πόλης απ’ αγγέλους

που λεν πως είναι η ψυχή.

Στα μεσάνυχτα,

μια φορά,

βγήκε να πει παράπονα στ’ αστέρια:

κάποιο έπεσε.

Βρήκε ευκαιρία για ευχή.

Νάτος.

                                                    Αυλίδα 10/8/82