όλα συνθέτουν ένα αποτέλεσμα ποιητικού αντικατοπτρισμού

38.

Οι μέρες
Ημερολογιακές προσθέσεις που βολεύουν τον ταμία Χρόνο

Έρχονται, φεύγουν, μένουν εκεί
Στην μνήμη του τοπίου με την ιστορία τους πια καταγεγραμμένη
Μέσα σε νοσταλγία και αφέλεια
Τούτου του χρονικού που πάει προς την λήθη.

Και τα σπίτια βαριά, φλύαρα, άσπρα
Καθώς ανεβαίνουν στην νύχτα με δρασκελιές
Φιλοσοφώντας με ύπνο που πέφτει επάνω τους
Και κρέμεται σχεδόν απ’ τις ταράτσες.

Καθώς ένα άστρο από ψηλά ζηλεύει την επίγεια τάξη
Και ρίχνεται στα βάραθρα για να το καταπιεί το μαύρο φως…

Ο Ιούλιος ζορίζει τις αξίες μέχρι το μεγάλο τίποτα
-καυτό,
Που άνεμο καλοκαιριού μέσα στα σπλάχνα του φιλάει-

Κι ο ποιητής αφήνει έξω από την μοναξιά τις λέξεις του που πιο πολύ πονάνε.

Ο ουρανός
Επιμένει να προσφέρει καταφύγια
Φιλοξενώντας θεούς ή και ιδέες φωτιάς που μες το πέρασμα των χρόνων
Γίνονται θρησκείες.

Η θάλασσα απενοχοποιημένη
Για τα ναυάγια που έπραξε
Απλώνεται ήσυχη
Με τα ψάρια της και κάπου
Απόμακρα
Έναν γερασμένο πια, άρχοντα αλήθεια, Ποσειδώνα!

Κι όλα συνθέτουν ένα αποτέλεσμα ποιητικού αντικατοπτρισμού
Καθώς ο πάνω κόσμος εγγράφει είδωλα σ’ αυτόν τον κάτω.

21.7.2008