...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

8 Αυγούστου 2010

Αν σταματούν εδώ τα λόγια ας μπω στον κόπο να ουρλιάξω

84.

Γιορτάζουνε οι ορτανσίες του δειλινού..
Φεγγάρι επίμονα που κλαίει
Και σπίτι του ονειροπόλου
Καρφώνεται βέλος στον άνεμο!

Στα μάτια του καιρού η κόρη λάμπει
Όπως διαμάντια πράσινα θα φέρει ύστερα η αυγή
Και τα πουλιά με ύμνους θα την πούνε.

Όταν θα φύγουν τα καράβια η θάλασσα θα είναι ένα μαντήλι αχνό
Που θα τρυπάει ο πόθος.

Αν σταματούν εδώ τα λόγια ας μπω στον κόπο να ουρλιάξω
Μήπως κανείς κι ακούσει.

Πάντως
Δεν συγκινούνται οι γειτόνοι μου.

Δίπλα μου κατοικεί η χαρά..
Μα ξέρετε
Μένω σε μία μονοκατοικία θλίψης.

Ιούλιος 2008

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

όμως όταν ένα ντροπαλό κυκλάμινο ανθίσει στον κήπο σου, τότε η θλίψη τις βαλίτσες της θα ετοιμάσει και η χαρά θα κατοικήσει ξανά στον κήπο της ψυχής σου
καλό βράδυ Στρατή

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Αν σταματούν εδώ τα λόγια ας μπω στον κόπο να ουρλιάξω
Μήπως κανείς κι ακούσει.
...
η απαισιοδοξία θα καταρακωθεί από την αισιοδοξία..
θα νικήσει το φως!
Καλημέρα silena

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου