SAGID IGBAL..

Να πω για τον SAGID που έχασε
το κορίτσι που έπεσε
με το λεωφορείο στον γκρεμό.

Τον καλό μου φίλο με την καρδιά από χρυσάφι
που ήταν αθώος πιο κι από ένα παιδί.

Ήταν ψηλός σαν δέντρο
καλόκαρδος σαν ήλιος.

Δεν είχε εγωισμό ούτε για να διεκδικήσει μια μπουκιά.

Όταν θυμόταν το κορίτσι του
δάκρυζε
το ψηλό αγόρι το μελαχρινό έκλαιγε
και είχε βαθιά μέσα του μια ωραία ρωγμή.

"Κοίτα.." μου είπε μια μέρα και μου έδειξε ετούτη την φωτογραφία:
μια κοπέλα αγνή μια κοπέλα γαλάζια.
"Τώρα.." του είπα "θα την κρατάς στην καρδιά.."

Δάκρυσε.
Δάκρυσε ο φίλος μου κι εγώ δεν ήξερα
πώς μου τελείωσε η κάθε λέξη
που θα μπορούσα να πω..

13.10.2010
Κέρκυρα..