**
Φορτώνω όλη την θλίψη σ' ένα κάρο
και το ξαπολώ στον κατήφορο.
Όσα με πλήγωσαν είναι τώρα φωνούλα που εξασθενεί και
σβήνεται μες το λιανό αεράκι.
Ο χρόνος τρίζει. Η αιωνιότητα γυρίζει περί τον εαυτό της σαν
σβούρα που ποντάρει στον εγωισμό της γερά.
Αφήνω πίσω μου την θρησκεία. Είναι πολεμική η κάθε ανάσα
μου.
Με συναντά το απόγευμα. Η γραφή με συναντά ενώ εγώ λείπω σε
μια εναγώνια κίνηση να πιάσω την ώχρα του ουρανού που αντιφάσκει κατά τον
ορίζοντα, στο φόντο μιας επικείμενης δύσης..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου