Μπαλαρίνες...

Χορεύεις στο μυαλό μου έκπαγλη και θησαυρισμένη

Μες το φως του ήλιου, μάντισσα

Του καημού που σου έχω..

Τοκίζεις τα σανδάλια σου επί των ημερών μου το βάσανο.

Συνωμοτείς με την σιωπή- δένεις κόμπο την λύπη μου.

Και τανύζεις το τόξο όσο η μοίρα το θέλει..

Το που δεν μιλιέται σου ζήτησα, το μυστικό των μυστικών.

Και το χόρεψες μπροστά μου να το πάρουν χαμπάρι οι πάντες..

Είναι, λέει, φλόγα ο έρωτας, είναι

μια καύση. Και ποιος σου είπε πώς

δεν θα τολμήσω να καταστραφώ

Στων χειλιών σου το άπονο καμίνι;..