Έρωτας νυν και αεί..

Ο κόσμος ταξιδεύει μέσα στα ήρεμα μάτια σου·
Οι νύχτες συνοφρυώνονται και χτυπούν κρόταλα απουσίας·
Παντού είσαι- μαγεμένη από το φεγγάρι σαν μια νυχτοπεταλούδα που ζητά το έλεος απ' το λαμπιόνι του δρόμου.

Του έρωτά σου το δέος λυγίζει τα κλωνιά και των πουλιών τις ψυχούλες τρομάζει
Που συνθέτουν τον τρυφερό σου υμέναιο.
Τι ποιήματα να πω αφού ξεπερνάς τις στροφές μου και ζεις στα ύψη των διαλεχτών σου εμπνεύσεων;
Μόνο ακούω…
Τον σάλαγο του φεγγαριού που απλώνεται σαν το μελάνι πάνω στις άγραφες σελίδες μου- ανατολής μεριά..