Απόλυτα Ιούλιος…

Το απόγευμα ζεύτηκε αργά τους ίππους του μεσημεριού
Κι οι ταξιθέτριες της μέρας τακτοποίησαν τις υδρίες των στίχων
πάνω στα δροσερά πεζούλια
Σκόνη των επικρατήσεων τρύπωσε στις παλιές μας τσέπες
Βάλαμε το χέρι- ανακαλύψαμε εκείνα τα μικρά χαρτάκια
Που σημειώνουμε ενός ποιήματος το κλειδί και μετά… τίποτα
Όλα βαδίζουν την πεπατημένη· η ζωή κυλάει φρενιτώδικά
ή όπως μπορεί αυτή να κυλάει, γεμίζοντας
Με άγχη τους θιασώτες της· πήρε να φεύγει η Κυριακή
Στην ζέστα της κουρνιάσανε τα διψασμένα πουλιά
Και ενός ρολογιού οι ταλαιπωρημένοι λεπτοδείκτες
Που έδειξαν, απόλυτα, Ιούλιο..