Ταριχευμένο σώμα της μέρας, γυμνό

Ταριχευμένο σώμα της μέρας, γυμνό
πια, τεντωμένο,
απιθωμένο, πάνω στα ιζήματα των ποταμών, εκεί
που το νερό ξεπλένει σε διάρκεια το χώμα που αντιστέκεται
με ρίζες των δέντρων, με πεσμένα κίτρινα φύλλα, με μουσική
της πορείας του προς την μάνα του θάλασσα.

Στο φασκιωμένο σου κεφάλι κάποτε θα σφηνώθηκε
μια σκέψη θεού κι όλα σε σένα για εκείνον θα νίκησαν.

Τώρα με ένα φως που λιγοστεύει το απόγεμα
ζεματίζεται το κάθε ένα δευτερόλεπτο και γυρίζει
πάλι μέσα στην άοκνη ώρα
που είναι η πρώτη της δημιουργίας φωτιά!

Και των πουλιών τα τιτιβίσματα βαθαίνουν τον ώριμο ήχο
που συναντά της νύχτας η μαγική προσευχή!


1.12.2009