Εσύ ο ονειροπόλος

Σύροντας αργά ένα τερπνό φως προς την αυγή της μέρας
και δεν είναι κατανοητό το μαρτύριο, ο θεός που σου κρύβεται
μην ψεγάδια του βρίσκεις…

μιλάνε χρώματα του ύμνου τα λουλούδια, καρφώνουν
να στερεώσουν την καρδιά σου που ρίγησε
αγγίζοντας την επιθυμία μιας λέξης
και το βεβαρυμμένο της παρελθόν..

Και μελετάς την σοφία των δέντρων
σαν ένας διψασμένος ζητιάνος
που στο μοντέρνο θέατρο του κόσμου δεν χωράει και τον βρίσκουν
ξεπαγιασμένο τα χαράματα πάνω
σ’ ένα παγκάκι της πλατείας των προδομένων ονείρων..

Εσύ
ο ονειροπόλος
θα κατανοήσεις των παιδιών την κρυμμένη άγουρη θύελλα, θα δεις
που δεν βλέπουν οι άλλοι, θα έχεις
το βλέμμα φωτεινό και θα μοιράζεσαι τα δώρα
που αφήνει μέσα στην παλάμη μια βραδύκαυστη χαρά..

θρησκευτικέ μου των οραμάτων επαίτη!