...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

24 Μαρτίου 2010

Το φως, όπως λιγοστεύει

Το φως, όπως λιγοστεύει,
γίνεται μία φυσιογνωμία που υπερασπίζεται αλλιώς την νύχτα,

την κάθε νύχτα που κυριαρχεί επί σπιτιών και υδάτων, επί
της γης που στην αδιαφάνειά της παραδίδεται.

Και το πρωί
ψηλώνει πάντα ο ήλιος-
σαν ένα λάβαρο πολέμου και νικά όλο το εναπομείναν
ιοβόλο σκοτάδι που μέσα στα σπήλαια των εγκάτων της γης
πάλι κρύβεται. Μετά μένει ο άνθρωπος
ν' αποφασίσει για όλα:

να δεχτεί τα δώρα των φωτεινών αποκαλύψεων ή εκείνα
που μυρίζουν μπαρούτι της νύχτας- και γίνονται
όλα φαιά
και μπλάβα
και πικρά…

2 σχόλια:

ειρήνη είπε...

υπέροχο..

διαβάζω το " κατά Ιησούν ευαγγέλιο" του Ζοζέ Σαραμάγκου αυτές τις μέρες, μου φαίνεται πως ε'ιναι απ' τα πιο σπαρακτικά ανθρώπινα βιβλία που έχω διαβάσει..

το ίδιο μου φάνηκε και αυτό το ποίημα.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ό,τι θα συγκλονίζει τον άνθρωπο θα είναι πόνος. Και ό,τι ανασκάπτει τον πόνο, θα είναι ηδονικό.....
Γειά σου Ειρήνη!
Σοφά λόγια ...από ένα θαυμα συγκίνησης προέρχεται κι η ποίηση..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου