Η μέρα χύνεται σαν ένα νερό που πέφτει από ψηλά

Η μέρα χύνεται σαν ένα νερό που πέφτει από ψηλά κι ακούγεται
μια ζωντανή κωδωνοκρουσία-
Εσύ είσαι πράσινος, όχι φυλλοβόλος:
καρπός που έδεσε επάνω της μια αιωνόβια καρυδιά.
Τα πουλιά στα κλαδιά σου
είναι ένας δοκιμασμένος ανάπαιστος
που τρώει τα σωθικά του ήλιου.
Με τόσο τραγούδι της θάλασσας
στο μυαλό σου που πας; θα σε κάνουν
νότα οι φλογέρες
των σύννεφων, θα ακουστείς
στα πέρα πλάτη..
Και τα λόγια σου σαν διαμάντια πικρά ωραία δάκρυα, θα κυλήσουν
πως κυλάει αιώνιο το απόγεμα -και θα χαθούν
στην απέραντη στιγμή μιας μαχόμενης
για μία νέα αθωότητα ποίησης…

28.11.2009
Αθήνα