ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΠΟΝΑΕΙ ΦΙΛΟΣ..

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΠΟΝΑΕΙ ΦΙΛΟΣ..

Χειμωνιάζει τόσο ποιητικά που νιώθω την θλίψη να είναι
όπως εκείνη των παλιών ποιητών-

σκάει και ξεφλουδίζεται

σαν ένα καρύδι που έπεσε τώρα
ώριμο πάνω στο νοτισμένο χώμα του ορφανού Οκτώβριου.

Και είναι οι αρχές του μήνα που σπέρνει δαιμόνια
άλλων ιδεών και άλλης έμπνευσης αρχίζοντας
διαφορετικά να κοιτάζεις
παντού γύρω και μέσα σου.

Του έρωτα που σε πονάει φίλος, βουρλισμένος αυλός:
να πάντα τι είσαι..

Πώς σου είναι όλα πειθήνια- και τα λόγια
από τα λεξιλόγια της φωτιάς σου επαναστατούνε-
και γίνεται
η αγάπη σου μια πραγματοποιήσιμη ωραία φυλακή
που σε εγκλωβίζει ολότελα
σε σένα από σένα..

4.11.2009