Στην μέρα που τελειώνει, εσύ είσαι μια ανθισμένη αντίσταση

Στην μέρα που τελειώνει, εσύ είσαι μια ανθισμένη αντίσταση
που τρέμει και λάμπει.

Κόψε αυτόν τον λώρο με την μοναξιά, βγες στον κόσμο, άκου:
τ' αστέρια μιλούνε με χιλιάδες φωνές κι εσύ
βαρέθηκες να κρατάς μια ξιφολόγχη
που ορίζει πάντα κάποια απειλή.

Μέσα στο βιβλίο που διαβάζεις, τα γράμματα ζαλίζουν τα μάτια σου, χοροπηδούν
από σελίδα σε σελίδα: αγρίμια
αιλουροειδή που φύση ανήμερη έχουνε.

Και φτιάχνει μουσικές αλέγκρο το ασημένιο φεγγάρι…

1.12.2009