ΠΡΩΤΑ Η ΜΟΥΣΙΚΗ..

ΠΡΩΤΑ Η ΜΟΥΣΙΚΗ..

Ξύνω τον τοίχο με το νύχι μου το μεσημέρι και μου έρχεται
ο άνεμος
κρυερός, σαν απ' την χώρα του χειμώνα-
οι φωνές των παιδιών είναι σαν μια γιορτή που δεν τελειώνει-
οι μανάδες τους
γέρασαν πια και δεν νιώθουν γρι από όνειρο-
τα δέντρα κρέμονται μες την αιωνιότητα-
οι θεοί να συμβουλεύουν κουράστηκαν
και γίνονται αδιάφοροι για τα θνητά και τα ανθρώπινα-
όμως ο έρωτας υπάρχει..
κι από τα χείλια που φιλήθηκαν της κοπελιάς
στάζει ροσόλι μέλι ζωντανό-
στον πίσω κήπο της αυλής ξυπνούν τα νέα ρόδα
βαφτισμένα στο φως-
κι εγώ που σκέφτομαι να γίνω ένας μουσικός που χαίρεται
τον μήνα που Δεκέμβριος της νοσταλγίας λέγεται..