Έτσι όπως πάω πια λαχανιασμένος στις σελίδες μου

Έτσι όπως πάω πια λαχανιασμένος στις σελίδες μου
ούτε κι ο θάνατος πια δεν με θέλει-
τι να τον κάνει έναν αθλητή που δεν ξεπέζεψε
ποτέ;
Εκείνος θέλει πιο πειθήνιους υπηρέτες.
Εγώ
εργολάβος απείθειας
ρημάζω το status του, τον απορυθμίζω.
Θεωρώ ευστοχία: μιλώ
την παρομοίωση που ξεδιπλώνει όλη την θάλασσα
και κάνει τον έρωτα απίστευτο δώρο,
το φιλί που καίει ως και το άηχο χαρτί
που από χτύπο καρδιάς δεν γνωρίζει.
Χωρίς κανόνες πια, χωρίς ανταμοιβές
έχω αφήσει να με παρασύρουν οι άνεμοι
του μυαλού- δεν ξέρω την ρότα μου- πάω
σ' έναν συντελεσμένο χρόνο όπου πια ξεγράφονται
τα γραμμένα μου και απομένει
ένα υπερσυντέλικο χάος..