Η Ποίηση…

Στου ρολογιού τον άδειο ήχο

οι ώρες καρφιτσώνονται, όπως μελίσσια

που αναζητούν κυψέλης κατάλυμα.

Άδεια λόγια, σαν τις κουβέντες,

που, αδιάφορες, τις πήρε ο άνεμος-

άδεια ταριχευμένη φιλολογία που δεν βγάζει πουθενά

μόνο στην ζήλεια των επαϊόντων..

Ένα έπος γράφεται υποδόρια-θαρρώ

όπως να κολυμπάς με το κεφάλι μέσα στο νερό και να σου λείπει

η αναπνοή σου·

η Ποίηση, όπως το σκέφτομαι, είναι κατάδυση

σ’ αυτά που δεν μπορεί να σου αφαιρέσει ούτε ο Χάρος…