...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Μαΐου 2014

Ευτυχώς κρατώ το φεγγάρι στην αγκαλιά μου…





Περνώ με φούρια ανάμεσα στα φαινόμενα
Ο,τιδήποτε μπόρεσα ήταν απατηλό
Ο δρόμος ο τρόπος η φυλακή
Οι αντιφάσεις που πρωταγωνίστησα, οι αγωνίες
Όλα απατηλό δρώμενο που με κάνει χειρότερο από πριν.

Επάνω μου η δημιουργία σκαρώνει
Η άτακτη φυγή των λέξεων μπροστά στων γεγονότων την οξύτητα
Η νόμιμη άμυνα με φαντασία να υπερασπιστώ
Τα γραμμένα μου.

Αλλάξανε βλέπεις οι τρόποι και τα ποιήματα περισσεύουν.
Ο κάθε στίχος είναι πανταχόθεν ανοικτός.
Σε ποιό βιβλίο να καταφύγεις ικέτης μιας γνώσης που, μάλλον, τελείωσε;

Ευτυχώς κρατώ το φεγγάρι στην αγκαλιά μου, κάθε νύχτα
Και νιώθω τον παλμό του όπως θα γέμισε την καρδιά της Σαπφούς
Λυρικές αυταπάτες!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου