Εδώ Κιλκίς…

Ξύλινες βιτρίνες και τζαμαρίες πρόδηλες

της επαρχιακής ειδής

Δρόμοι βαρετοί, χιλιοπερπατημένοι

Άσμα ασμάτων κληρονομημένο από την εσπέρα που εγκολπώνεται

Τόλμη αέρα και μαράζι τρώει το λαγαρό της φεγγάρι

Και το σάλιο των φυτών που φτάνει αγιάζι ως τα ξημερώματα

Επικροτεί την πορφυρά ερωτική διάθεση του ήλιου

Θεού θέλοντος, θα αναγεννηθούν όλα και πάντα

θα αγαπάς και θα σε αγγίζει ό,τι αγαπώ

Τις απορίες μου αναχαιτώντας, τις αγωνίες μου

Τον βιοπορισμό μου τω τρόπω που κανένας για μένα δεν ξέρει

Την αγάπη μου για το οικουμενικό θησαυροφυλάκιο των λέξεων, την συνείδηση

Προ του θυμού γι αυτούς που τους άλλους αδίκησαν, την χαρά

Για αυτά που σου ανήκουν και το ξέρεις…