Στις ακτές που κατεβαίνει ο ήλιος,
τα σπίτια ακολουθούν την βεβαιωμένη τροχιά του.
Ευφρόσυνο θωπευτικό νερό. Μηχανή
αρπάγη του χρόνου.
Μια γειτόνισσα του εγωισμού μας
απλώνει ασπρόρουχα στο σύρμα και ένα αεράκι ερωτικά την σκουντά.
Το παν του παντός συγκλονίζεται.
Σκέφτομαι τις μεγάλες διαδρομές
κάπου στην Ρουμανία που τα χωριά έδειχναν την φτώχεια τους και τα πυρπολούσε η
τρομοκρατία της ανέχειας.
Ο κόσμος είναι μια ζορισμένη άποψη
που καταγράφεται απ’ τους ρομαντικούς ποιητές..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου