Εωθινό…

  

Ξύπνησε η φράουλα μέσα στα περιβόλια,

Το βατόμουρο ξύπνησε,

Η κοπέλα έντυσε με φορέματα την ομορφιά της

Και περπατά στο πρώτο φως και κάτω απ’ τον ωραίο ουρανό.

Η σφήγκα βρήκε χώρο να πετάξει, η μέλισσα

Παντού δασκάλεψε. Ακούγεται στην γούρνα το νερό

Που συλλαβίζει αναγέννηση και κουρνελίζει.

Ένα τοπίο σφίχτηκε με το ζωνάρι των εμπνεύσεων.

Α πρωινέ ύμνε, απέθαντε διθύραμβε

Που στις αντένες μέσα θριαμβεύεις

Των ηλιαχτίδων-

Δεν χωράνε πλέον στα μάτια μου

Οι αβρότητες και αν πω κι οι απλότητες

Που την καρδιά μου ευφραίνουν!