Να ανήκεις, είπε, είναι μια
ασφάλεια να ανήκεις, αλλά, εγώ,
δεν ανήκω ειλικρινά πουθενά.
Ανακατεύομαι μέσα στο πλήθος,
σκευωρός της επίκτητης μοναξιάς μου.
Με αγγίζουν οι ιδέες, σαν
τσούχτρες της θαλάσσης που πολύ σε πληγώνουνε.
Μόνο απολαμβάνω την σιωπή, όταν
νυχτώνει και όλα γύρω μου φοβερά ησυχάζουν
και ντύνομαι την τραγωδία μου
αλλιώς. Τότε
που είμαι ο εαυτός μου και οι
άλλοι λίγο και ξεθυμασμένα με ξέρουνε..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου