Τι να σου πω και πώς; Σκοτάδι ο κόσμος
Κι απλώνει παντού την αγωνία του- όπως οι ρίζες
Των δέντρων
μέσα στο χώμα
Σαν έντερα στριμμένα
της γης
Που κι άλλο δουλεύουν
προς την ανεξιχνίαστη κατεύθυνση.
Εγώ είμαι εσύ είσαι αυτός είναι-
Παραπλανητικές αντωνυμίες στο μονόπρακτο του ίδιου θεάτρου
Που δεν υπάρχει ακριβές ξεκάθαρο σενάριο.
Μόνο να δεις που η ζωή κυλάει
σαν νερό και ρίχνει
Άδεια δίχτυα που με θλίψη γεμίζουνε
Και τ’ ανασύρουν στο κατάστρωμα
του ουρανού οι ονειροπόλοι που κοιμήθηκαν
κοντά σ’ ένα λουλούδι παραδείσιο
και τον απουσιάζοντα θεό..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου