Ω λυπημένο μου!

Ω λυπημένο μου, που κλαις πίσω από του πεύκου τον ίσκιο, ω λυπημένο μου!

Τα γαρίφαλα έδειξαν ζήλο να σου αρέσουν, ο Μάιος χειροκρότησε

Και μια ανθοδέσμη τριαντάφυλλα ζέστανε λίγο την καρδιά σου.

Στην παλιά αυλή, κάθε πρωί, ο κότσυφας σου τραγουδάει

Και το δεντρολίβανο ανασηκώνεται στις μύτες των ποδιών να δει

πίσω απ’ την μαντρούλα. Ω λυπημένο μου!

Όταν βγαίνει ο ήλιος, εσύ είσαι μια οπτασία θαυμάσια

που ποτίζει τον κήπο με δάκρυα και ευλογημένο νερό..