Εκεί…

Μπροστά η μάντρα με το γιασεμί και μετά

το σπίτι με την αδέκαστη ώχρα  

ευλογημένη
ως την ταράτσα του

εικόνα από άλλον αιώνα  

αφιλτράριστη.

Η μουσική που διαχέεται από μέσα ως

την γειτονιά που μοιάζει

βγαλμένη από σενάριο παρελθούσης εποχής
και ταινίας.

Εκεί βγήκες κάποια στιγμή  

με τα πιασμένα μαλλιά σου

αρραβωνιαστικιά του φεγγαριού.

Και τα γεράνια πήραν το ποίημα μου το κατόπι

μαθαίνοντας την ιστορία να τα αγνοεί.

Στο παράθυρο δίπλα διάβαζες τα χρώματα που αποσκίρτησαν

απ’ την αιωνιότητα

γινάμενα σαν τραμπάλα που ανήκει

σε μία μελέτη του ήλιου

που σου γελά
ευτυχισμένα.