Φαντάζομαι ναι,
Εύκολο να αστεΐζεσαι κοιτώντας τον πολιτικό μαρασμό- ή όταν
Ιδιωτεύουν οι γειτόνοι σου κι εσύ
Μετέωρος πάνω από το ευτελές που γίναν όλα είσαι..
Αλλά
Εσύ που είδες κάποιο πρωινό ένα λουλούδι να ανοίγει
Ένα ένα τα λαμπρά πέταλα του
Ξέρεις πως δεν ναυαγεί μια ψυχή και η ουσία
του έρωτα είναι αδέσμευτη
και δεν φυλακίζεται ποτέ πουθενά..
Α πώς αρρώστησαν τα καθεστώτα!
Δεν θα κατορθώσουν ποτέ να εφαρμόσουν ανθρώπινους
νόμους για τον ίδιο τον άνθρωπο,
Προσωποπαγή την ρίζα της ελευθερίας σκοτώνουν
Κι είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα υγιάνουν ποτέ..
Μα εγώ λέω υμίν χαμογελάστε για ν' ανησυχούν
Κοιτάξτε τους μ' αθώα μάτια
Όταν συσκεφτούν με τον εαυτό τους ξανά
Θα καταλάβουν: νικήσατε!
24.5.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου