Αγαπώ τις ρωγμές γιατί με
μαθαίνουν την ύλη κατάφορα..
Βάθος του φτηνού και περιεχόμενο
του ανέγγιχτου, τοξοβολία
ίσια στον στόχο, αμέτρητο χρυσίο
που στις μέρες στοιβάζεσαι
δένοντας κόμπους πάνω στην
πραγματικότητα, αέναα
όπως και η ζωή το θέλει, με
χρώματα
λαμπρά, πολύτιμες υποσχέσεις,
συνθέσεις
πάνω στην πλατφόρμα του ρήματος,
αίνιγμα που φοβάμαι.
Εκθέτω τον εαυτό μου στα ψηλά,
αδιαφορώ
για της φήμης την φυλακή,
ποτίζομαι
αλήθεια ως το κόκαλο, επιστρέφω
και επιστρέφω
στην όραση που πλατειάζει, στον
μακροπρόθεσμο στόχο
της Έμπνευσης-εκεί που θα βρω
το οξυγόνο της ευθύτητας, το νυν
της φωταγωγημένης ψυχής
αυτών που αγρυπνούν για μία
κοινωνία που θα λάμπει…
Η ζωή με χρεώνει αρραβώνες που μιλούνε επουράνια!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου