Γελώντας ας σοβαρευτούμε..

Γυαλί ραγισμένο, πρωί Κυριακής, αεράκι που περιγελά τις φιστικιές.

Επάνω στο τραπέζι η οθόνη δίνει το σινιάλο της πολύ μακριά.

Έπρεπε να μην υπάρχουν τα έπρεπε αλλά τώρα

η σκηνή του θεάτρου του βίου έχει δεχτεί να έχουνε

ψυχολογία πληγωμένη οι ηθοποιοί-

γελώντας ας σοβαρευτούμε..

τα καθεστώτα φορτωθήκανε ανηθικότητα και πόνο.

Ακολουθεί την ιστορία ο άνθρωπος αλλά αυτό που μένει είναι μια πίκρα στην καρδιά του.

Οι λίγοι κλέβουν τα όνειρα

των πολλών και νέμονται

αιματοβαμμένες όλες τις περιουσίες..