Μπουρίνι λίγο πριν την νύχτα…

Στο πεζοδρόμιο σκόρπισε ο αέρας τα φύλλα.

Μπουρίνι ξαφνικό - θεός με θεό·

ξεδιπλωθήκαν όλα, σαν να ήτανε να φανεί

η αταξία τους κι ανεπιτήδευτα

να πραγματοποιηθούν

σκουριασμένα κάτω από το παρόν που με ευάλωτη ακρίβεια

λήγει στο τέλος της μέρας και όταν χάνεται λίγο λίγο το φως.

Σαν σκοτεινιάσει, το πρίσμα μεταβάλει την επιθυμία και στα όνειρα

συμβιβάζονται οι αναγνώσεις της ζωής προς τον θάνατο, μία μελέτη

να θρυμματίζονται οι απλούστερες ιδέες και να μένει ένα μελαγχολικό

φεγγάρι που τρεμίζει πίσω απ’ τα δαφνόφυλλα.

Και στην σιωπή που καταπλακώνει εκ των υστέρων τα πάντα

μια ζάχαρη επάνω στον κορμό των δέντρων, μια ακαθόριστη

μουσική (ίσως των πουλιών οι φωνές ν’ αντηχούνε ακόμα…) και το επιγραμματικό σκοτάδι λύνει όλα τα μυστήρια:

στην βουλιαγμένη νύχτα αντιστοιχούν ταριχευμένες μορφές φαντασμάτων..