Όπως μικρό ανεπεξέργαστο μανιφέστο…

Στο πρόσφορο σκοτάδι αναλογεί η φωνή ενός πουλιού που βάφει το ράμφος του με χρώματα μελαγχολίας.

Τα λόγια έχουν πυθμένα και αφήνουν τον μεταλλικό ήχο τους να εντοπίζει χλωμές μουσικές ..

Ζω αγνά γιατί μεθώ απ’ τις παρομοιώσεις.

Η κούραση με αναστάτωσε, η κούραση των υλικών.

Κάθε σχήμα που βρήκα μετατράπηκε σε πορφυρό πορτοκάλι που ώμοσε σε μια γλυκάδα του χυμού.

Ντελικάτο κυπαρίσσι μου, ψήλωσε απόψε κι άλλο- θα κρεμάσω επάνω σου το ωραίο φεγγάρι!

Είναι ο νεφεληγερέτης που παλεύει ρίμες του πελάγου και του κόβεται η αναπνοή

ρητά και άρρητα να συναθροίζει..