Δεν παραιτούμαι…

Δεν παραιτούμαι-τα φαντάσματά μου έχουν γίνει

πλέον πειθήνια

Φαίνεται θα σωθεί η φωνή

Αυτά που είπα και αυτά που λέω

Ιοβόλα κάτω από το φως της μέρας, σαν λουλούδια

που είναι έτοιμα μοσχοβολώντας να απελπιστούν, -και η πόλη

Που γερνάει κανιβαλίζοντας τα παιδιά της

Μια ζοφερή εικόνα που αφήνει κάτι από άλλη εποχή.

Δεν παραιτούμαι,- τίποτα δεν παραιτείται πια μέσα μου

Ο χρόνος οξείδωσε τις μουσικές, η λύπη διατρανώθηκε

Κι από νύχτα σε νύχτα,

ο ουρανός έμεινε χέρσος και τίποτα πια δεν μηνά..

Στα τετράδιά μου όμως το παιδί είναι ακόμα παιδί και οι ερωτευμένοι

Υποσκελίζουν τις διάρκειες, μιας και μπορούν

Να επωμίζονται το απλό

Δίδαγμα της αιωνιότητας και χωρίς κόπο

Μ’ ένα φιλί,

να φτάνουν στην γλυκιά ονειροπόληση

Καλός να είναι και να πλέει ούρια ο καιρός..