Εικόνας πρωίας…

Πίσω από τα άντυτα δέντρα, είναι οι καλαμιές που βουρλίζουν τον αέρα και σφυρίζουν σαν φλογέρες ακατέργαστες· και μετά

όλο το βράδυ,

η εξάχνωση της λίμνης που περπατά κάτι οργιές προς τ’ αριστερά, εκεί όπου,

οι αψηλοί ευκάλυπτοι με τα μεγάλα κλαδιά τους

ξαπολούν το πρωί ένα λεφούσι αγριοπαπαγάλους να λεηλατήσουν την μεγάλη μουριά

που στέκεται ανυπεράσπιστη και ελεητική καθώς Σαββάτο ξημερώνει.

Τερπνό φως   

και πικροδάφνες σαν αγίες που πολύ βασανίστηκαν  

για ν’ αλλαξοπιστήσουν.

Μεθοδικό νερό, που τρέχει κατά την κάτω λιμνούλα,

αόριστα,

όπως να θέλει να υπερβεί αυτήν την δεδομένη παράσταση

μπροστά απ’ τ’ αμπέλια και τα κυπαρίσσια.

Τα λεφτά μου μπιτ δεν αξίζουνε,

μόνο που κλέβω με το βλέμμα μου ετούτες τις εικόνες που μου γαληνεύουν την ψυχή και επιστρώνουν

ένα σμάλτο ρόδινου φωτός επάνω στα νοτισμένα από την δρόσο φυλλώματα..