Κατά βάθος, είσαι σκιά, μια
ακαθόριστη σκιά που παίζει με την αντοχή μου.
Χορεύουμε διαδηλώνοντας τον έρωτα
που πάντα θα διεκδικεί.
Πουθενά το κορμάκι σου δεν ομιλεί
την όμορφη δημοκρατία.
Με θρυμματίζει αφήνοντας τα
κομμάτια μου στο χώμα του ποτέ.
Και σκαλίζω με τον σουγιά μου ένα
ξύλο που φωνάζει λυρικές αγχόνες.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου