Η μέρα ακόμη εκκρεμεί

Στο σπίτι, μετά από τα ψώνια,

Ανοιχτά τα παράθυρα – οι κουρτίνες

ανεμίζουνε

Και κραυγάζουν

Ο ήλιος είναι ένα σημάδι επικό, το ραδιόφωνο

παίζει

Η μέρα ακόμη εκκρεμεί,

Οξείες αντιμάχονται τις τελείες που είχα

Σκουρόχρωμες περισπωμένες αναστατώνουν

την λυρική μου γραμματική

Χτυπώ τα πλήκτρα – ο ουρανός νεφελώδης

Κουράστηκε η σύνεση να είναι συνετή

Ο μήνας εγκαταλείπει τα εγκόσμια

Πίεση σε όλα – χαπάκια για να μην ζαχαρώσει το αίμα, τρυφηλές

Ζωές αυτών που μας διαβάζουν κι ας ζούμε

σε δυσκολίες πάντοτε εμείς

Με την αλήθεια μου καμακώνω ένα λόγο που καταλήγει

φοβέρα

Στα δικά μου τα ίδια αυτιά..